The huge difference between a church and a churchyard

Het was zondagvoormiddag en hoewel sommige mensen het geloof hadden afgedragen, behoorde Daniël niet tot deze mensen. Het geloof was via de opvoeding tot hem doorgedrongen en het was nog niet bepaald uit zijn systeem. Misschien dat het ooit zou gebeuren, maar dat zou redelijk onwaarschijnlijk zijn. Nu ja, wat maakte het ook uit? De toekomst was hier nog niet en op dit moment had Daniël zich net uit de kerk gemanoeuvreerd. De mis was niet meer dan een gewone eucharistie geweest, maar er was ook niets meer van te verwachten. Allerheiligen en Allerzielen waren dan wel dichtbij, die waren voor vorige week. Ach, Daniël kende alvast de datum.
De eucharistie was zoiets waarvan je begreep dat het om God te eren was, Hem te laten weten dat je hem echt niet vergeten was, want ho maar, dat zou zomaar eens kunnen gebeuren en dat kunnen we natuurlijk niet hebben. Wat je helaas nooit uitgelegd werd, was hoe de zitplaatsen nu in feite verdeeld werden. Hoewel Daniël er redelijk weinig over nadacht en het hoogstwaarschijnlijk ook niet wilde begrijpen, begreep hij gewoon geen reet van de hiërarchie van zitplaatsen in de kerk. Het leek zo chaotisch en wanordelijk gedaan. Wat het hoogstwaarschijnlijk niet was, maar hé, wat maakte het uit?

Net zoals de rest van de adellijke bevolkingsgroep, was Elisabeth simpelweg opgegroeid met het geloof. Het was dan ook dat ze nu, op deze zondag in haar lichtblauwe jurk de kerk uit kwam. Van de adel werd verwacht, dat ze met hun beste kleren naar de kerk gingen. Zij had voor deze dag een lichtblauwe jurk uitgekozen, welke haar moeder in een vrolijke opwelling had gekocht en haar dochter kado had gedaan. Elisabeth zelf vond de jurk niet de prachtigste die ze bezat, maar voor deze dag moest dat dan maar. Eenmaal buiten stak algauw de Engelse wind op, die met haar losse bruine lokken speelden. Ja, Elisabeth had haar haren los, waarvan enkele plokken onder een dure speld waren gestopt. Nog even en de nieuwe schande zou daarover uitgesproken worden.

Was dat niet Elisabeth, wiens naam spoedig De Bois zou zijn? Nu ja, haast en spoed was nog altijd zelden goed. Maar ach, Daniël ging zich niet over de twijfelachtige keuze van die ouders uitspreken. Of dat nu over de ouders van Elisabeth of van Alexander ging – dat was niet aan hem om te beslissen. Ach, kwam hij nog wel achter. Iets bleef nooit lang tussen de twee personen in kwestie. Minstens één klapte uit de biecht en diegene was, puur toevallig, nooit erg goed in dingen geheimhouden. Ach, uiteindelijk raakte alles bekend. Dat men eraan wende. Het was niet erg waarschijnlijk dat het zou veranderen. De menselijke aard veranderde niet. Gewoonten veranderden. Het beeld van de maatschappij veranderde. Alles veranderde. Maar de menselijke aard niet. Een zielig hoopje mens zou nooit de trots van het dier evenaren.
‘Lady?’ sprak Daniël Elisabeth aan. Lady Elisabeth. Het klonk nog goed ook. Ach, lange namen klonken altijd goed met een korte titel. Het compenseerde elkander zo’n beetje. Nu ja, titels waren nooit erg lang. Dat was hem een keer opgevallen. Er waren weinig dingen waar Daniël uitgebreid over nadacht en de titels waren geen uitzondering op de regel. Daniël had er even bij stilgestaan, maar daar vlak na was hij al weer eens afgeleid. Mensen wisten onderhand vast wel dat Daniël zichzelf snel liet afleiden. Zoveel te beter toch? 'Op de gelegenheid zelf heb ik u niet kunnen feliciteren, maar ik wil u desondanks nog altijd feliciteren met uw verloving.'