Just walking with the dog

Een glimlach lag om haar rode lippen gevormd terwijl ze het kleine hondje voor zich uit zag rennen. Haar donkere lokken waren los en krulde prachtig over haar schouders. Haar ijsblauwe ogen leken te twinkelen aangezien ze het geweldig vond om heerlijk te wandelen met haar piepkleine maatje Fay, haar schattige hondje. - die van ver op een bolletje wol lijkt. - Ze verzette stappen terwijl ze sierlijk achter het kleine hondje aan liep. Een zomerjurk droeg ze, een lange jurk zonder al die dikke lagen maar wel erg chique, hieronder droeg zij ballerina's. Op haar hoofd droeg ze een grote, sierlijke witte zomerhoed die haar tegen de stralende zon beschermde. Het roze lijntje waar het hondje aan gebonden hoorde te zijn hield ze opgerold in haar hand. Fay vond het veel fijner als ze lekker in het rond kon huppen. Christina liep daar vervolgens achteraan en zorgde ervoor dat ze niet te ver ging, genietend van de zon.

Hij had weer een poging gedaan om te ontsnappen aan de dagelijkse routine en de regels in huize Flynnegan en tot nu toe was het hem gelukt. Er was op het landgoed zelf niet veel meer te doen dan zitten of praten met de bezoekers - één of andere zakenlieden waarin zijn vader geïnteresseerd was - en Flynn moest toegeven dat hij een hekel had aan bezoekers, al hing het er vanaf wie het waren. De tuttige vrouwen die er jong uit wilden zien en zich daarom onder poederde en in een korset snoerde ontweek hij het liefst. Dit keer was hij in de bossen zonder paard. Het was aan de rand van het bos en de bomen stonden hier ver genoeg uit elkaar om genoeg zonlicht door te laten zodat zijn zicht wat beperkt werd. Hij hief zijn hand op om tegen de zon in te kunnen kijken en zag verderop een gestalte lopen dat op een jongedame leek, en voor deze dame huppelde iets uit dat op een... tja, Flynn vond het nog het meest op een bolletje wol lijken. Toen hij dichterbij kwam zag hij dat het een dier was, een hondje. Hij knikte even naar de jongedame. 'Goedendag,' groette hij met een zwakke glimlach.